Μπορεί να φαίνεται ότι η κατοχή ενός ιδιωτικού αεροπλάνου είναι η κορυφή της προσωπικής πολυτέλειας, αλλά πολλοί από αυτούς που έχουν την οικονομική δυνατότητα να το κάνουν στην πραγματικότητα επιλέγουν να αποχωρήσουν.
Τα τελευταία χρόνια, τα κλασματικά ιδιωτικά τζετ έχουν γίνει πιο ελκυστικά για τους εξαιρετικά πλούσιους, ανέφερε το Bloomberg. Οι χειριστές τέτοιων τζετ σημείωσαν αύξηση 5,2% στις πτήσεις φέτος έως τον Σεπτέμβριο, σύμφωνα με την εταιρεία ανάλυσης βιομηχανίας WingX. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, η αύξηση των κλασματικών πτήσεων ξεπέρασε αυτήν τόσο των πτήσεων τσάρτερ όσο και των εταιρικών τζετ.
«Μερικοί άνθρωποι προχώρησαν σε κλασματικά προγράμματα, κάποιοι άλλοι μετακινήθηκαν προς τα κάτω», δήλωσε στο Bloomberg ο Richard Koe, διευθύνων σύμβουλος της WingX. «Το αποτέλεσμα είναι ότι αυτοί οι χειριστές τα πάνε καλύτερα από ποτέ».
Αυτό που εννοεί ο Koe είναι ότι ορισμένοι πλούσιοι ταξιδιώτες δοκίμασαν πτήσεις τσάρτερ κατά τη διάρκεια της πανδημίας και τώρα έχουν αναβαθμιστεί σε κλασματική ιδιοκτησία, κάτι που τους δίνει λίγο περισσότερη πρόσβαση και ευελιξία στις πτήσεις. Εν τω μεταξύ, ορισμένοι επαγγελματίες ταξιδιώτες αναζητούν περισσότερη προστασία της ιδιωτικής ζωής και έχουν υποβαθμιστεί ελαφρώς σε κλασματικά αεριωθούμενα αεροσκάφη ως ένας τρόπος για να αποφύγουν τον έλεγχο από αυτούς που παρακολουθούν τα εταιρικά τζετ.
Το μοντέλο κλασματικής ιδιοκτησίας επιτρέπει σε κάποιον να αγοράσει μόλις το 1/16 ενός αεροπλάνου με αντάλλαγμα τον χρόνο πτήσης. Για παράδειγμα, ένα Challenger 3500 μεσαίου μεγέθους μπορεί να χρεώσει 1,7 εκατομμύρια δολάρια για αυτό το μερίδιο και να προσφέρει 50 ώρες πτήσης το χρόνο. Επιπλέον, θα υπήρχε χρέωση 20.000 $ το μήνα και κόστος 6.000 $ ανά ώρα πτήσης, δήλωσε στο Bloomberg ο Nick Copley, πρόεδρος της πολυτελούς ιστοσελίδας Sherpa Report.
Αν και αυτό μπορεί να είναι ένα ψηλό κόστος για κάποιους, οι εταιρείες πίσω από τα fractional jet αντιμετωπίζουν όλες τις εξωγενείς ανάγκες ιδιοκτησίας ενός αεροπλάνου, συμπεριλαμβανομένων των πιλότων, της συντήρησης, της ασφάλισης, των καυσίμων και του χώρου υπόστεγου. Με την άμεση ιδιοκτησία, αυτά τα κόστη μπορεί να κυμαίνονται από 700.000 έως 4 εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με στοιχεία της Vault Aviation που επικαλείται το Bloomberg.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ειδικότερα, πολλοί ταξιδιώτες επέλεξαν τα ιδιωτικά ταξίδια ως τρόπο να αποφύγουν τα πολυσύχναστα αεροδρόμια και να πετάξουν στον ελεύθερο χρόνο τους. Ενώ η ζήτηση για ορισμένες κλασματικές εταιρείες έχει μειωθεί από την κορύφωση της πανδημίας, εξακολουθούν να βλέπουν αύξηση του ενδιαφέροντος. Στην πραγματικότητα, ομάδες όπως το Flexjet και το NetJets έχουν λίστες αναμονής για άτομα που θέλουν να πάρουν ένα κομμάτι από το αεροπλάνο.
«Είναι σαν να προσπαθείς να μπεις σε ένα κάντρι κλαμπ και σου λένε: «Συγγνώμη, έχουμε λίστα αναμονής», είπε στο Bloomberg ο Kenn Ricci, ο οποίος είναι ιδιοκτήτης της Flexjet και άλλων ιδιωτικών αεροπλάνων. «Λοιπόν, αυτός είναι ο σύλλογος που θέλεις να μπεις».
Και μόλις τα καταφέρετε, μπορείτε να πείτε αντίο στις μεγάλες ουρές ασφαλείας και στο μεσαίο φαγητό αεροδρομίου.
